Yaponların bir atalar sözü var: yalan dörd nalla gedər, həqiqət isə addım-addım irəliləyər, lakin yenə də vaxtında çatar… Azərbaycanın Yaponiyadakı səfiri Gürsəl İsmayılzadə bilsəydi ki, bacısı Nigar İsmayılzadə dörd nalla hansı yalanların müəllifidir, amma yenə də reallıq gec-tez özünü yetişdirib, hər halda yaşadığı ölkədə utanardı. Ən tragik gerçəklik isə odur ki, Gürsəl bəyin səfir olduğu ölkənin təhsil keyfiyyəti ilə bacısı Nigar xanımın dekan müavini kimi təhsilə verdiyi “töhfə” arasında bir uçurum mövcuddur. Əgər onun yaşadığı ölkədə yaponlar bilsəydilər ki, səfirin bacısı BDU-da İlahiyyat fakültəsinin dekan müavini postunda rüşvət qalmaqalı ilə gündəmə gəlib, bir diplomata hansı münasibət sərgilənərdi?! Həyatın ironiyasına bax – adı İlahiyyat olan fakültənin dekan müavini rüşvətlə ad çıxarır. Maraqlıdır, ilahiyyatçılar buna necə qiymət verərdilər? Bu hadisəyə yalnız belə ad vermək olar – qardaşı “yaponski” səfir olan bacının BDU-da “kitayski” əməlləri…
Bəli, çoxuna məlumdur ki, Nigar İsmayılzadə yayılan səs yazısı ilə ölkədə və tələbələr arasında populyarlaşıb.
Sonra BDU İlahiyyat fakültəsinin dekan müavini Nigar İsmayılzadə tələbələrə yüksək səslə hədə-qorxu gələrək yazdıqları şikayət məktubunu geri götürmələrini tələb etmişdi. O zaman BDU rəhbərliyi tərəfindən rüşvət şikayətini yoxlamaq üçün komissiya təyin olunmuşdu. Amma ki nə fayda?! Hələ də öz işini davam etdirir. Yaponiyada belə skandal olsaydı, çoxdan dekan müavini də, onun vəzifə tutan qohumu da istefa verərdi. Çünki sivil ölkələrdə istefa mədəniyyəti var. Ancaq bizdə hərə “öz ayağından asılır” misalı var, hərçənd o da işləmir, İsmayılzadə sanki rüşvət tələb edən tərəf deyilmiş, özünü məsələyə “fransız” aparır.
Hətta Komissiya və BDU rəhbərliyinə Nigar İsmayılzadədən etirazını bildirən tələbələri yanına çağıran dekan müavini özünün lehinə ərizə məhkəməylə qorxudaraq, məqsədinə nail olmağa çalışırdı. Yeri gəlmişkən, xanım
İsmayılzadənin intihar etmiş keçmiş MTN zabiti İlqar Əliyevlə də əlaqələri haqda mətbuatda çox deyilib. Amma onun MTN zabiti ilə işbirliyi nədən ibarət olub bəlli deyil. Hətta bundan sonra da İsmayılzadə yoluna davam edib, bir ara daha yüksək post eşqinə düşüb. Görünür, baş verənlər adi hal imiş. Əvəzində məhkəməyə verdiyi tələbə ölkəni tərk etmək məcburiyyətində qaldı.Belə olduğu halda cənab səfirə sualımız yaranır:- Bu repressiv davranışlar Yaponiya təhsilində ola bilərmi, cənab səfir Gürsəl bəy?
Nişad Mehdiyev
Rubrika.Az
