Diplomu sürüyən o məzunu səbəbsiz xatırlamadım. Diplom onu öz arxasınca 5 il süründürmüşdü. Cahangir Əsgərov isə AZAL-ı öz dalınca 15 il sürüdü. O əsnada normal qiymətə səyahət xəyalı quranları 15 il süründürdü. Ona görədir ki, istər “vəzifə sağlığında”, istərsə də, vəzifəsinin… yoxluğunda əli qələm tutan hər kəs onu hər zaman yıxdı-sürüdü. Hələ də mediada və sosial şəbəkələrdə sürüyürlər o bığlı-bığsız oliqarxı.

Ancaq… Quru sərhəddi bağlı olan ölkənin gözüyaşlı vətəndaşları “aviaCahangir”in vəzifədən təktərəfli “uçuşuna” bilmir sevinsin, yoxsa… Niyə “yoxsa”?!

Çünki bu gün Cahangir yoxsa, əvəzində başqa Cahangir var. Yəni varsa! Çünki bizim ölkədə bir məmur vəzifəyə gələndə çox keçmədən gedənin dünyadan gedənlərinə rəhmət oxutdurur. Təzə gələn çıxıb gedən (çıxarılıb gedən) məmurdan daha betər olur. Sanki adam təzədir, amma bir baxırsan, köhnədən də çox köhnəlmiş olur. Fikirləşirsən, fikirləşirsən: bu cür fiziki cavan adamlar ruhən “qocalmağa” nə zaman zaman tapa bildilər?! Zahirən belə təzə olan daxilən nə tez köhnəldi. Görünüşü ümid verir, əvvəlkindən fərqlənməyən təfəkkürü məyus edir – qurduğun xəyalları qırıb tökür.

AZAL-a yeni gələn kim olacaq?! Necə olacaq?! AZAL-da korrupsiya azalacaqmı?! Çoxalacaqmı?! Qiymətlər enəcəkmi?! Yoxsa havalara uçacaq?! Bilmirik. Hamımız əlimizi ürəyimizə sıxıb səksəkə içində gözləyirik. Gedənə rəhmət qazandıracaq, yoxsa özünə rəğbət qazanacaq?! Bir şey dəqiqdir: qazanmağa gəlir. Rəğbəti bilmirəm, sərvət qazanmağa…

Yeri gəlmişkən, Naxçıvandan ara-sıra xəbərlər gəlir: rəhmət nidaları! Deyirsən, yəni bu qədər?! Doğrudanmı, Vasif Talıbova da “rəhmət oxutdurmaq” mümkün olarmış?!